104 saat

"..ben git derken aslında kal demek istedim,dur demek istedim...yokluğun üşütür beni,buz keser ayak izlerin..ben senin yokluğunda nefes alamam,ben senin yokluğunda ..yok olurum ...demek istedim "
***
"kayboluyor içim dışım ,denizdi oysa bir tarih düşmeden önce
kayboluyor aklım ,inanmazdım ,bir siyah vurmadan önce
kayboluyor adım ,kimliğindeydi oysa,bir veda... gelmeden önce
gidiyorum ,
içime ,aklıma,adıma,kayboluyor biliyorum ...
bak,artık derinliklerden korkmuyorum
elim yüzüm tuza battı
ben derindeyim artık bıraktığın ben olmasam da..
adımın yanından zaman akıp geçti
yüzümün içinden bakışlar düştü
aklımın içinden ,içinde sen olmayan bir dünya düştü..
artık tek başımayım
başımda salkım söğüt rüzgarın,fırtınalar yalancı...
bak artık derinliklerden korkmuyorum
senin derinindeyim ,senim ..."
****

kal dedim ona.gider mi beni bırakıp?düşünmez mi ruhumun parçalanıcağını?
inanmak istiyorum ona.sonra kızmak istiyorum .ama kızamıyorum ..artık inanamıyorum .
zaman değildi ki bu noktaya gelmemize neden olan .
yıllar sonra ilk defa birine inanmak istedim .hep yanımdaydı sanki,hiç gitmezdi..
sarıldığında üşümezdim.
kendi cümlelerim vardı daha yakın zamana kadar.o kadar çok şey vardı ki içimde zaten konuşmasam beni rahatsız ederdi...şimdi başkalarının cümlelerinde arıyorum onu.başka adamları ona benzetmeye çalışıyorum .
oysa daha yakın zaman önce kendi filmimiz olacağına inanıyordum .kesildi...
ilk defa bu sıfatı giyiyorum,çok ağırmış.ama ona değer...
o gidicek,ben yarım kalıcam,çok yakın zaman sonra ...

gelenler,gitmeye hazırlananlar

hiç olmadığım kadar melek olmuştum ,içi çok ağır olan bir melek..özünde yine kötüydübiliyordum ,hem bilenler de vardı.sonra bi akşam başımda duran parlak halkayı bana fırlattılar.küçücük şeylerdi aslında olanlar ama özü kötüydü.herşeyin özünde bir kötülük vardı sanırım.çünkü her olayın içinde insanlar vardı çok iyi tanımadığım. bomboş bir yere atıldım bir gecede.söylenen sözler yalan olmuş.elimden sadece susmak geldi.aslında öncesinde de onu istemişimtim ama izin vermediler.konuşmaya bir başlasam inanamayacaklardı çünkü içimden çıkanlara o yüzden susmak istemiştim.yine de sustum ben de bağırmak istiyordum ama ..ama ,olgun sıfatını giyiyordum.yapamazdım...
bu sadece bir geceydi aslında.bunun gibi kaç gece kaç gündüz geçirmiştim ben..
***
benden sakin ve normal bir insan olmamı bekliyorlar..evimde korkunç akşamlar beni beklerken,koridorda balkan müzikleriyle dans ederken,yaşam damarım bu kadar hezimete uğramışken , geceleri içlerinden ruhu kaçan arkadaşlarımdan etkilenmiş teknikleriyle bu işe kafayı takmışken benden normal olmamı bekliyorlar.hayal kurmak için ayırdığım zamanlarda 1 yıl sonrasını bile göremiyorken...
bütün bu buzlar arasında yanmaya yeni başlayan bir kibrit vardı.eğer ben o kibriti alıp koca bir ateş yakarsam hızla büyüyecek ve hiç sönmeyecek bir ateş olacak.ve beni hiç yakmayacak çok iyi biliyorum.sabaha kadar konuşsam bana hiç sus demeyecek biliyorum.çünkü ben de ona demem .belki bu inancım "anlaşılmak ve anlamak"dan dolayı,evet...
insan bu kibritleri çok bulamıyor hayatında.çok kez bulduğunu sanıyor.ama hep sönüyor hep el yakıyor ..yeni bir kibritim var hayatımda duyabileceğim en güzel sözleri söyleyen ..çok şey söylemek isteyip söyleyemediğim,fırsatım olsa bile belki de kilitlenip karşısında konuşamayacağım...
ekibimi seviyorum bana bir ateş yaktı.bana onu getirdi..hayatıma muhteşem bir giriş yapan pelin akman hep benimle ol,hoşgeldin..
ama o gecenin ardında yine de sustum işte...