düğün dernek ve gece

bütün suçlu bu.
ders çalırıken,film izlerken,arkadaşlarımla muhabbet ederken vs. hep bu dost görünen yüzüne aldandım ama o beni hep yanılttı.son vukuatı da az önce tarihi fırsatı kaçırmama neden olmak oldu.
alçak mısır ve pirinç patlağı!
Velhasıl-ı kelam,yorgunum.
çünkü dün bütün gün topuklu ayakkabılarla savaştım.çok ilginç bir şeymiş.giydiğim andan itibaren sanki bünyeme östrojen enjekte edilmiş gibiydi.kılığıma kıyafetime yakışmaz diye küfür bile edemedim inanabiliyor musunuz?tabiiki tüm bu saçmalıkların sebebi bir düğündü.yoksa durup dururken topuklu ayakkabı giyecek kadar delirmedim henüz.
Düğünleri hem hiç sevmem hem de çok gülerim.özellikle bitime yakın olan zaman dilimleri.hele ortamda bir de alkol varsa. içmesem bile içenlerden daha çok eğlendiğim kesin.gecenin yorgunluğundan olsa gerek,saatlerce özenle yapılmış ancak atık ruhunu teslim etmiş kocaman topuzlar ( dün annemde onlardan biriydi ve marslılara benziyordu bunu da ona söyledim ) orası burası kaymış elbiseler kravatları çıkarılmış,düğünün başında mahpus hayatı yaşayan düğün sonunda özgürlüğüne kavuşmuş gömlekler , yeni gelin edasındaki kadınlar ve başımıza efe kesilen beybabalar...gerçekten komik ve eğlenceliler.bundan sonra düğünlere daha sık gideceğim.
*
dğünden sonrası kayıp ... yani değil de gizli yada bilmiyorum işte türevleri.
tam şu anda karşımda asılı duran şiiri tekrar okudum.Ataol behramoğlu demiş ki;YAŞADIKLARIMDAN ÖĞRENDİĞİM BİR ŞEY VAR...

Şiirdeki her kelime benim düşüncelerimde mevcut.yani kendimden bir parça değil tam parça buluyordum.ama şu an öyle olmadığını farkettim.bu yüzden ona asılı olduğu yerden inmesini ve ikinci bir emre kadar ortaya çıkmamasını söyleyeceğim.çünkü gerçekten yaşadıklarımdan öğrendiğim birşeyler olup olmadığına dair ciddi şüpheler var kafamda.ya da öğreniyorum da uygulayamıyorum.ya da öyle bir şey işte...
(bir türk dili ve edebiyatı öğrencisi olduğum halde cümle başlarına küçük harflerle başlamışım.üşeniyorum,düzeltmeyeceğim.çünkü şu an bile tek suçlu mısır ve pirinç patlağı. Affola..)